Wywiad z Tomaszem Kąkolem Mistrzem Polski w boksie w kategorii juniorów oraz 7 – krotnym mistrzem województwa

---

---

M: Zdobycie mistrzostwa na poziomie kraju i utrzymanie przez kilka lat tytułu mistrzowskiego na poziomie województwa to ogromny sukces. Czy możesz powiedzieć, co uważasz, za najistotniejsze czynniki, które Twoim zdaniem gwarantują odniesienie sukcesu?

T: Tym, co determinuje sukces w boksie jest dla mnie po pierwsze, bardzo dobre przygotowanie w tym fizyczne, ale chyba najbardziej mentalne. Znam wielu bokserów, którzy byli słabo przygotowani psychicznie i mimo dobrego przygotowania fizycznego przegrywali zawody. Dlatego pierwszym komponentem jest właśnie aspekt fizyczny zaś ważniejszym jest ten psychiczny. Ważne, aby wiedzieć, że wychodzi się na ring po to, by wygrać i nie ważne, jaki jest jaki zawodnik stoi po drugiej stronie. Nie ma sensu zastanawiać się, czy jest dobry, czy lepszy od nas, czy ma lepsze warunki. Najważniejsze jest nie wmawiać sobie, że jest możliwość przegranej, że nie mam szans etc. Na swoim przykładzie mogę powiedzieć, że przed walką starałem się nie myśleć na temat swojej oceny szans, ponieważ kiedy zacząłem się na tym skupiać doszukiwałem się zalet przeciwnika. W konsekwencji burzyło to moją pewność siebie oraz bardziej mnie stresowało. Powodowało również różne skutki w ringu. Kiedy skupiamy się na swojej strategii, idzie o wiele lepiej.

Kolejnym punktem jest wielka pokora. Nigdy nie wiadomo, na kogo trafimy i jaki ten zawodnik będzie reprezentował poziom. Myśl, która ostatnio często mi przyświeca to: ,,najpierw walczysz, później wygrywasz i nigdy na odwrót!”. W dzisiejszych czasach często bywa tak, że ludzie chcieliby mieć wiele nie robiąc nic, a boks pokazał mi, że potrzeba wielkich wyrzeczeń, trzeba dać z siebie dużo, aby mieć duże wyniki, trzeba bardzo dużo trenować, zrezygnować z wielu przyjemności i zaangażować się na 100%, aby później mieć tę jedną magiczną chwilę dla siebie. Chwilę sukcesu, na którą się tyle pracowało. Dla mnie takim magicznym momentem był moment werdyktu. Kiedy stałem po ukończonej walce i sędzia podnosi moją rękę na znak triumfu. To był mój moment, ta magiczna chwila, dla której to wszystko robiłem i poświęciłem, tytaniczne treningi, zrzucanie wagi, sparingi, krew, pot i łzy. Ten moment, kiedy moja ręka jest w górze, a cała widownia, wszyscy poza ringiem biją mi brawo i gratulują mi wygranej. Teraz po latach czuję to na szkoleniach, kiedy występuję. Kiedy stoję na scenie i przekazuję ludziom wiedzę oraz wiem, że daje od siebie coś korzystnego czuję się identycznie jak na ringu, ponieważ oni po szkoleniu biją mi brawo dostając ode mnie pewną wartość. W ringu było to dostarczenie widowiska oraz emocji na szkoleniu jest to wiedza i umiejętności.

M: Bez czego nie byłoby Twojego sukcesu?

T: Mojego sukcesu nie byłoby bez silnej potrzeby i samozaparcia. U mnie było tak, że mój brat przede mną zaczął trenować boks, mój tata również kiedyś trenował boks i za każdym razem, kiedy mój brat wracał z zawodów wszyscy mu gratulowali, była w domu atmosfera zwycięstwa i pewnego razu chciałem poczuć to na własnej skórze. Jestem typem człowieka, który ma naturę wojownika, pewnie wrodzoną i kiedy ktoś powie mi, że czegoś nie zrobię za chwile pokazuję, że jest w błędzie. Myślę, że chciałem wyjść z cienia brata i również pokazać swoje mocne strony. Finalnie później było tak, że miałem nawet więcej tytułów i medali niż on, choć to właśnie bratu zawdzięczam swoją karierę sportową. Na początku rodzice mówili mi: „Tomek, po co Ci to, już mamy jednego boksera w rodzinie”, a jednak później również mnie wspierali.

M: Czyli może trochę napędzała Cię rywalizacja z bratem?

T: Rywalizacja pewnie w jakimś stopniu tak, ale głównie chodziło mi o swoje poczucie wartości. Jak mówiłem to brat nauczył mnie wszystkiego i od początku był w boksie moim autorytetem. Ja bardzo chciałem być coraz lepszy, dlatego ta chęć pozwalała mi robić progres w bardzo szybkim czasie, chłonąłem wiedzę oraz wskazówki i właśnie moja silna chęć przybliżała mnie do bycia coraz lepszym. Brat pokazywał mi co muszę zrobić lepiej, co zrobić w danej sytuacji, czego nie robić, czego się wystrzegać i myślę, że również w wielkim nieocenionym stopniu poustawiał mnie życiowo. Wspólne treningi oraz wspólny cel weszły mi w nawyk, a kiedy miałem moment słabości podnosił mnie na duchu lub najzwyczajniej w świecie dawał reprymendę więc teraz w biznesie jest to dla mnie normalne podejście, że kiedy współpracujemy z ludźmi i mamy wspólny cel o wiele łatwiej jest nam odnieść sukces. Najważniejszym czego nauczyłem się od brata to przyjmowania krytyki i traktowanie jej jako źródła mojego rozwoju. Wiem, że brat chciał, abym stawał się lepszy. Po walkach zawsze mi gratulował, ale od razu zawsze mówił co trzeba poprawić, aby być jeszcze lepszym.

M: Czyli małymi krokami do doskonałości?

T: Tak, to jest kluczowe. Nie jesteśmy w stanie w żadnej dziedzinie być najlepsi od razu. Mój brat za każdym razem powtarzał mi, za co niezmiernie mu dziękuję, że nie mogę być przeciętny. Jak już to robię to muszę być w tym najlepszy. Inaczej jest to strata czasu. Pamiętam sytuację, w której byliśmy w Zakopanem na zgrupowaniu kadry woj. lubelskiego w boksie, gdzie również zgrupowanie miała kadra polski i jeden z kolegów mówi ,,oo jaaa, kadra polski, chłopaki chodźcie po autografy” a mój brat na to ,,trenuj, a to od Ciebie oni będą brali autografy za niedługi czas”. To brat pokazał mi, że mogę być jeszcze lepszy od nich i niebawem to oni mają ze mną rywalizować i to mnie się obawiać w ringu. Wtedy właśnie zrozumiałem, że limity są tylko w naszej głowie i to ja dyktuję, gdzie i na jakim poziomie się znajdę. Identycznie w biznesie, jeśli patrzę na najlepszych i robię wszystko, aby być lepszy niebawem z konsekwencją i nauką oraz pokorą mogę taki się stać. W każdym aspekcie życia wykorzystuję tę naukę, że jeśli jest ktoś lepszy ode mnie warto się od niego uczyć lub z nim współpracować i podpatrywać, a niebawem stanę się lepszy.

T: Myślę, że to co wówczas najważniejsze to skupienie na tu i teraz. Kiedy wybrzmiewa gong muszę dostosować się do sytuacji. Nie myślę wówczas o ciosach, jakie powinienem zadać ani o niczym pobocznym, tylko o tym, co w danej sytuacji się dzieje i w jaki sposób reagować, aby zadać cios i go uniknąć. Nie mogę myśleć co stanie się za 10 sekund, bo nie wiem, muszę reagować już. To również jest dosyć ważny aspekt działania, ponieważ na określoną sytuację musimy reagować w tej danej chwili, bo gdy w danym momencie się zawahamy — może być za późno. Jeśli jestem przygotowany na to i moja psychika pozwala mi działać natychmiast, atakując, a nie przyjmując ciosy, wiem, że wygram. Jeżeli pokazuję przeciwnikowi, że działam, nie zastanawiam się i idę w bój ciężko jest mnie zaskoczyć. Tak jak w życiu, kiedy pokazujemy słabość lub wahania inni mogą wykorzystać to przeciwko nam. Najważniejsze w ringu jest to, że nie ważne jest kto i co Ci krzyknie spoza ringu, bo w ringu działam sam. Nie ważne co ludzie mi podpowiedzą to ja walczę, nie oni, to ja muszę przejść przez swoją walkę i zwyciężyć. W życiu mamy setki osób, które nam podpowiadają, są ,,znawcami” w różnych dziedzinach życia, lecz to życie jest moje nie ich i ja wybieram swoją drogę identycznie jak w ringu. To ja kreuję sobie życie takim, jakim chce, aby było, a nie takim, jakim ktoś by tego chciał. Jeśli ktoś w sytuacjach biznesowych mówi mi, że musi coś przegadać z dziewczyną, mamą, żoną itd. jest to zrozumiałe, lecz decyzja i jej konsekwencje zawsze będą spoczywać na Tobie. Kolejną sprawą co do walki oraz zastosowanie wniosków w życiu jest podejście na chłodno i nieuleganie emocjom. Kiedy przyjmę cios na twarz, zdenerwuję się i niepotrzebnie zepnę mięśnie chcąc oddać, ulegając emocjom bardzo łatwo i szybko pozwolę na ponowne trafienie siebie przez odsłonięcie ciała. W nerwach ciosy są wolniejsze, chaotyczne i mniej celne, przez co wynikiem może być przegrana walka.

M: W biznesie często przyglądamy się klientowi, by lepiej poznać jego potrzeby, to w jaki sposób myśli lub czego oczekuje. Czy jest moment, w którym Ty oceniasz przeciwnika? Jak walczy, jakie zadaje ciosy i jaki jest?

T: Oczywiście. Kiedy znam przeciwnika oglądam jego walki, aby skupić się na jego słabszych stronach, by podczas walki móc je wykorzystać. Rozmawiamy i analizujemy je z trenerem, kreujemy trening pod warunki przeciwnika, aby w jak najlepszy sposób przygotować się do starcia. Często jednak jest tak, że przeciwnik nie jest znany, ponieważ na turniejach jest wielu zawodników często z całej Polski lub kiedy są to turnieje międzynarodowe ludzie z całego świata więc ciężko ocenić. W takich sytuacjach zazwyczaj pierwsza runda jest zapoznawcza, gdzie staram się wywrzeć presję i narzucić swoje tempo, aby przeciwnik poczuł respekt, lecz wszystko z pokorą, aby nie odnieść niepotrzebnych obrażeń. Te właśnie sytuacje nauczyły mnie najpierw działać i od razu to działanie analizować, wyciągać wnioski czy to działanie powtórzyć, czy jednak zmienić. Jeśli wiem, że celne są ciosy na dół wiem, że w kolejnej rundzie również muszę uderzać ciosy na korpus oraz mylić przeciwnika ciosami na głowę finalnie trafiając na dół etc. Jeżeli jakiś sposób działa, nie warto kombinować, po prostu trzeba to wykorzystać. Rezultat jest najważniejszy.

M: To zrozumiałe w ringu. Na całe szczęście my nie atakujemy klientów, tylko chcemy ich lepiej rozumieć. Przygotowanie i poznanie klienta jest również ważne, by lepiej go obsłużyć zgodnie z jego potrzebami. Powiedz mi proszę jeszcze, czy są takie rzeczy, które jeśli zrobisz, będzie to gwarantowana porażka, czego się nie robi?

T: Dla mnie dużym, często popełnianym błędem zawodników jest pochopna ocena przeciwnika, lekceważenie go i brak pokory. To zawsze mści się na zawodnikach. Jeśli uważam, że ktoś jest słabszy ode mnie i rozluźnię się, nie trzymam gardy, podejdę do walki nie na poważnie istnieje duże prawdopodobieństwo, że nawet niechcący dostanę mocny cios i przegram. Jeśli nawet przeciwnik jest słabszy, lecz podejdę do niego równie profesjonalnie, jak do dobrego przeciwnika jest prawie 100% szansy, że wygram. Identycznie w biznesie, nieważne z kim mam do czynienia, zawsze muszę być równie profesjonalny, przygotowany i dobry w tym co robię, bo nie wiem, o co osoba zapyta, czego będzie potrzebować etc. Dużym błędem jest to, że wstępnie oceniamy, pierwsze wrażenie, patrzymy po stroju, ruchach itd. Często wówczas możemy wpaść w pułapkę. Kiedy zaczynałem moją przygodę z boksem nie było mnie stać na dobre bokserskie buty i walczyłem na zawodach w trampkach. Wiele osób myślało, że jest to moja pierwsza walka, a ja miałem już ich na swoim koncie kilka i z racji błędnej oceny byli zaskoczeni i przegrywali. Nie można spekulować, trzeba weryfikować i jest to klucz w każdym aspekcie życia.

T: Kolejnym błędem jest brak przygotowania na 100%. Ja staram się robić wszystko najlepiej jak potrafię, aby później nie zarzucić sobie, że nie wyszło, bo… i zaczyna się usprawiedliwianie. Jeśli wiem, że byłem przygotowany i przegrałem po prostu muszę coś poprawić, muszę więcej trenować i po prostu przeciwnik był dziś lepszy, ale w kolejnej walce wygram. Chcę mieć czyste sumienie, że zrobiłem wszystko, co mogłem, aby tak było. Jeśli piłbym alkohol, nie chodził na treningi, nie trzymał diety miałbym pretensje do siebie i zaczynałbym spekulować i się usprawiedliwiać, co nie zmieni wyniku walki. Psychicznie byłoby mi źle. Nie chcę spekulować, najważniejsze są fakty. Jeśli teraz zrobiłem wszystko i przegrałem jest to dla mnie kolejna lekcja do odrobienia, bo dzięki temu mogę uniknąć kolejnych błędów być coraz lepszy i wygrywać kolejne walki. Właśnie wtedy, kiedy do tego doszedłem, słowo ,,porażka” przestało dla mnie istnieć. Nie ma słowa porażka, jest tylko lekcja. Wiedziałem, że każda przegrana, każdy przyjęty cios jest specjalnie dla mnie formą nauki, aby później wiedzieć czego unikać, czego nie robić, co jest mało efektywne etc. I wtedy zacząłem wygrywać poważniejsze zawody. Wiedziałem, że jeśli dostatecznie wiele będę potrafił, skupię się tylko na tym na 100% i będę konsekwentny — nie może się nie udać.

M: Ostatnia rzecz, o jaką chcę zapytać. Jaka najważniejsza nauka płynie dla Ciebie z tego, że trenowałeś boks?

T: Jest wiele z nich, o czym już nieco mówiłem, ale chyba największą jest cierpliwość i pokora. Czasami w życiu bywa tak, że wygrywamy, lecz jeśli pokory nie ma, życie pokaże nam ciemną stronę mocy i „przeciągnie po asfalcie”. Dlatego pokora w każdej sytuacji jest rzeczą najważniejszą, trzeba szanować ludzi, sytuacje, które nam się przydarzają, ponieważ są darem. Jeśli wygrywasz ciesz się, jeśli przegrasz również ciesz się, ponieważ masz życiową lekcję, dzięki której unikniesz przegranej w ten sam sposób co poprzednio. Wyciągaj wnioski i pozytywy, ze znajomości sytuacji, a nie negatywy. Jeśli skupiamy się na negatywach nasze życie jest przykre i smutne, jeśli zaś weźmiemy je jako lekcje będziemy nadal pozytywni, ale mądrzejsi o to doświadczenie. Jeśli jesteśmy odpowiednio zdeterminowani możemy mieć wszystko, czego pragniemy. Może jest to tani frazes zawsze w każdej sytuacji możesz wszystko, ale myślę, że tak jest. Jeśli podchodzisz do życia z wdzięcznością, odpowiednim przygotowaniem oraz wyciągasz wnioski naprawdę możesz zrobić wszystko. Jeśli będę marudził w życiu nic się nie zmieni i to pewne, jeśli jednak wyciągnę wnioski i pójdę dalej to ja zmieniam moje życie i wygram w życiowej walce.

M: Dzięki za inspirującą rozmowę!

W wyniku rozmowy i wielu skojarzeń wspólnie zaprojektowaliśmy warsztaty, które bazując na doświadczeniu ringu mogą dać nam przestrzeń do przyjrzenia się swojemu stylowi w biznesie. Jeśli chcecie dowiedzieć się więcej zapraszamy na warsztat!